|
U parku, stomlenym zimoj...
|
*
U parku,
stomlenym zimoj,
pierabirać suchoje łiście
pad promniem sonca krasavickaha,
u promniach ščyraści tvajoj...
Hladzieć u roznyja baki
i bačyć, jak Jano milhaje
vaviorkaj ryžaju...
Jano... Jak u Kupały, –
Bieznazoŭnaje.
*
U parku,
stomlenym zimoj,
dzie nie kuje hady ziaziula,
vystukvaje raman nam dziacieł,
čyrvona-čorny.
Jaho padsłuchvaje
Stendal.
Straść abudžajecca
ŭ pryrodzie...
U parku,
stomlenym zimoj,
hulaje
krasavicki son.
|
|
